X-Treme ATB Toerteam Goes: “Midzomernachttocht 2015”

GOES – Na een week uitstel wegens geen toerleiders is het er deze dinsdagavond 30-6-2015 toch van gekomen: De traditionele midzomernachttocht.
Was het vorige week dinsdag nog een graad of 12, nu tikte de temperatuur dik boven de 25 graden aan. Ondanks de warmte stonden er toch 14 X-Tremisten te popelen om deze vrij pittige tocht aan te vatten. Van te voren hebben we wel via de whatsapp aangegeven om extra drinken mee te nemen. Bijvoorbeeld in een kamelenzak.

 

 

Dat hebben we geweten. Er kwamen weer allerlei vreemde afbeeldingen van kamelenzakken te voorschijn op sociale media.

Ook traditie was die avond dat we weer een minuut of 5 op de kasteelheer moesten wachten, maar daar ben je ook kasteelheer voor. Over de kasteelheer gesproken, hier weer een klein biografietje van een van onze leden.

De kasteelheer is Eelco Mosselman en is van beroep docent techniek aan het Ostrea Lyceum in Goes.
Net als Rob is hij kaal. Hij is onze mekanieker en kan razendsnel een lekke band repareren.
Er wordt beweerd dat hij een band kan verwisselen voordat het wiel uit het frame gehaald is. Maar of dat waar is??? Ik betwijfel het. Het komt waarschijnlijk uit de koker “sterke verhalen”.
Ook is hij een meester in woordspelingen waarvan ik er maar geen op papier zal zetten wegens te schunnig.

Hij is ook een fervent liefhebber van koikarpers.
Hoe hij aan de bijnaam kasteelheer is gekomen is mij even ontschoten, maar dat hoor ik te zijner tijd nog wel een keer. Genoeg geouwehoerd, we gaan biken.

Vanaf Fitland XL gaan we richting het Poelbos om een gedeelte van de vaste route te rijden en zo richting ‘s-Heer Arenskerke te gaan. Bij het achterste gedeelte van het Poelbos moeten we even van de route af omdat de wandeldriedaagse van Arendskerke ook over onze route gaat.
Wij rijden met liefde een stukje om om elkaar niet in de weg te zitten.

Voorbij ‘s-Heer Arendskerke gaan we richting Stelleplas en vandaar via de oude goederenspoorlijn naar ‘s-Heerenhoek.
Tot dusver hebben we nog over de ons bekende paden gereden, maar vanaf nu rijden we over minder bekende paadjes.
Via een behoorlijk hobbelig pad gaan we richting de Bernhardweg. In dit pad zit zelfs nog een beklimming van 250 meter lengte.
Ooit was het de bedoeling dat er langs de Bernhardweg en de Sloeweg een heus bos aangelegd zou worden, het zogenaamde Sloebos. Daar is bitter weinig van terecht gekomen. Het zijn meer stukjes bosrand geworden.
Maar in 2 van zulke stukjes bosrand hebben de motorcrossers van m.c. de Uitlaat een paar leuke singletracks gemaakt en waar crossmotoren kunnen rijden, kunnen wij ook rijden.
Slingerend tussen de bomen rijden we door het eerste stuk bos en op het eind moeten we een grasdijk over om terecht te komen op een stuk onverharde weg dat later gebruikt gaat worden voor de verbreding van de Bernhardweg.

Voor ons bikers komt dat mooi uit, want zo kunnen wij er nog mooi gebruik van maken.
Het is een weg vol met kluiten, kleine heuveltjes en los zand. Op het einde van de weg komen we bij Landlust uit, waar we een eerste kleine tussenstop houden.

Rob is enthousiast over de tot nog toe verreden route en steekt dat niet onder stoelen of banken.

We gaan verder door het tweede stukje bos waar we nog langs een paar bijenkorven rijden.
Een aantal keren moeten we van de fiets af voor omgevallen bomen.
Aan het eind van dit bosje beklimmen we nog een paar hellinkjes en gaan verder via een brede graskant richting het crossterrein van m.c. de Uitlaat.

We hebben nu eigenlijk al vanaf Stelleplas onverhard gereden, dus ik denk tot aan het crossterrein een kilometer of 17.

Ondanks de warmte kan iedereen het goed volhouden. Alleen Niels, die voor de tweede keer mee rijdt gaat vanaf hier terug naar huis omdat hij nog niet voldoende kilometers in de benen heeft. Volhouden Niels en alles komt goed.

erdVer gaan we richting het Rithemse bos. Daar hebben we het voor elkaar gekregen om het enigste stukje modderpad wat er op de Bevelanden en Walcheren nog is te vinden en daar moeten we toch zeker 2 x doorheen, want er moet toch nog een beetje gepoetst worden.
Na het bos doorkruist te hebben gaan we dwars door Oost-Souburg naar het kanaal door Walcheren waar we de dijk opgaan die parallel loopt aan het kanaal richting Middelburg.
Op die dijk krijgt Ko een lekke band, wat de rest de gelegenheid geeft om even goed te drinken.
Na dit oponthoud rijden we verder richting Middelburg en via de kades komen we bij het gebouwtje van de havenmeester waar sommige rijders hun bidons bijvullen.
Via de Veerse weg gaan we richting Schellach waar we langs de watergang het wandelpad richting Veere gaan volgen.

Eigenlijk mag je hier niet fietsen, maar kom op. Die ene keer dat wij er fietsen, dat moet toch kunnen.
Trouwens, het gras staat zo hoog dat het er op lijkt dat er niet veel wandelaars van dit prachtige pad gebruik maken. Aan het eind van het pad houden we weer een kleine fotopauze.
Jaap en Ad zetten hun fiets tegen een brugleuninkje, maar dat gaat niet helemaal goed.

Op een of andere manier vliegt de gps van Jaap van zijn stuur zo de plomp in. Dat is balen natuurlijk, want die vind je nooit meer terug. Hopelijk kan hij het via zijn verzekering vergoed krijgen.

Bij Veere aangekomen moeten wij nog wel met een hand bediend pontje over.
Nu moet ik er bij vertellen dat wij bij zulke pontjes er zoveel man en fiets mogelijk op willen proppen, wat altijd weer tot hilarische taferelen leidt.
Via de oude vestingwerken en de sluizen gaan we naar het Veerse meer waar we weer een paar stukken onverhard kunnen rijden. 2 jaar geleden hebben we daar ook wel eens langs de waterkant gereden en was het een soort moeras.
Wij zaten toen helemaal onder de zwarte stinkende smurrie, maar daar was nu “helaas”geen sprake van.

Door de langdurige droogte van de laatste tijd lag het pad er kurkdroog bij.
Na nog over een paar verborgen paadjes in de bossages langs het meer gereden te hebben, komen we bij Oranjeplaat uit waar we een laatste keer even uitblazen.
Het begint nu toch behoorlijk te schemeren en het wordt tijd om onze verlichting aan te zetten.
We komen nu weer op bekend terrein en via de Piet, een pas gemaaide vervelend rottig rijdende dijk, het grindpad van de Oude Veerdijk, waar de gaskraan nog even open gezet wordt en ‘s-Heer Hendrikskinderen komen we weer bij Fitland XL in Goes uit.

Het was al met al weer een zeer geslaagde tocht met weer een paar nieuwe paadjes.
Ik schat dat van de 77 kilometer meer dan de helft toch wel onverhard was en dat is toch vrij bijzonder voor onze regio.
 
Even nog een paar feitjes:

• 14 deelnemers: Niels, Piet, Ad, Rob, Mattijs, Ko, Peter, Eelco, Eelco, Henk, Philip, Jaap, Mart-Jan, Andries.
• 77 kilometer.
• gem. 23,5 km/u
• 3000 calorieën
• 54 hoogtemeters

 
Dit was het weer voor dit jaar en hopelijk tot volgend jaar met weer een heel andere route.
 
Piet Padje
 
p.s.
Ik hoorde de volgende dag dat er nog al wat mensen waren die de slaap niet konden vatten wegens een te hoge hartslag en die de volgende morgen maar moeilijk op gang konden komen.
Raar hoor.