Toerteam: “Wat is er met de Graaf?”

Zondagmorgen 30 januari is lekker koud en droog al met al een perfecte ochtend om de bikeschoenen aan te trekken en op naar Hoogerheide. Negen man hebben dit als juiste invulling van de zondagmorgen opgevat en staan klaar om te vertrekken. Zo niet de Graaf! De Graaf, zoals een ieder weet die een beetje fietst, is het toonbeeld van trainingsarbeid. Geen spinningles laat hij voorbij gaan, geen toertocht is hem te veel, de ATB wintercompetitie is speciaal voor hem opgezet. Maar op een mooie zondagochtend, geen Graaf! Wat ons zorgen baart is dat hij de laatste tijd regelmatig afzegt. De reden laat zich raden. Zou het komen door het smoezelige clubje dat zich 100% Zeeuws noemt en de Graaf heeft ingepalmd en hem heeft gelokt met nieuwjaarsrecepties, blonde danseressen en veel bier? Zou er iets met zijn huwelijk zijn, of is hij zaterdagavond juist enorm verwend? Is hij stiekem aan het trainen voor de zomerse Frankrijkreis? Speculaties, ik weet het, maar de Graaf is ons erg dierbaar dus de bezorgdheid komt uit een goed hart.

Omdat we het niet weten vertrekken we toch gewoon om negen uur naar Hoogerheide. We pikken weer vier prostituees (Filippa, Jacky, Jakoba en Mauria) op de BP afwerkplek en rijden naar de sporthal in Hoogerheide. Zoals gewoonlijk is het weer gezellig druk maar alles verloopt vlot en we vertrekken snel want het is berekoud! Er staat een biker met een bevroren body we raden hem aan op zijn pion te pissen zoals wij een paar jaar geleden ook hebben gedaan. Dat helpt….even. We zie hem na een paar kilometer vertwijfeld op het parcours staan met een doortrappende aandrijving, helaas voor hem een kort toertochtje.
Het parcours is totaal anders dan twee weken geleden we gaan de andere kant op en de tracks liggen er perfect bij, keihard bevroren en dus lekker snel. De kou speelt parten zeker bij Michel die het na een paar kilometer voor gezien houdt omdat zijn handen er zijn afgevroren en het met stompjes slecht fietsen is.

Met acht man gaan we verder. Het gaat heerlijk, wel moet je oppassen voor de sporen die door de vorst keihard zijn en als je denkt dat je eruit kunt sturen lig je op je kop. De ravitaillering is al na 18 kilometer, dat komt goed uit omdat ondergetekende een aflopende voorband heeft. Na een kritische blik van de kasteelheer geeft hij het advies om gewoon op te pompen en de latex zijn werk te laten doen. Natuurlijk helpt dat perfect, het lek dicht zich en de band blijft goed op druk. De ravitaillering is trouwens prima verzorgd. Muffins en tomatensoep met ballen. Philip wil graag een rugzak vol muffins meenemen voor de hele familie maar dat mag niet. We gaan snel verder. De sensai is deze week naar de dokter geweest voor zijn rikketik, hij heeft pillen voorgeschreven en die pillen werken fantastisch, niet één keer schiet de hartslag naar 220 maar blijft rond de 150. Heerlijk fietsen is dat!

Philip gaat tegen het einde van de tocht enorm op zijn plaat, een soort Maurice actie, de schade; een zere knie en een gedeukt vertrouwen. Na 45 prachtige kilometers zijn we weer terug. De verkleedpartij met zulke temperaturen is geen pretje maar als je de warme jas weer aan hebt is dat heerlijk. Met de verwarming op levensgevaarlijk rijden we weer terug naar Goes.

Het was weer een geslaagde tocht, volgende week weer Fitland, hopelijk ook weer met de Graaf en met sauna na afloop voor de liefhebbers.

De Sensai