Toerteam: “Tandloos,….”

Zondagmorgen vertrekken vanaf Fitland zegt onze kalender zo opgezet door onze Sensai, zaterdagavond al wat telefoontjes over wel of niet de sauna in. Ook nog een sms van de Sensai dat hij niet kan komen vanwege wat grieptoestanden thuis, jammer dan leiden de Graaf en de Kasteelheer de manschappen wel door de bagger.

Zondagmorgen staan er weer gewoon 13 man voor Fitland waarvan er eentje we een heeeeele verse nieuwe fiets heeft!

Ad heeft goed geïnvesteerd in een carbon Bulls met alles er op en er aan, strakke bak Ad! We besluiten tegen de wind in te vertrekken en via wat lusjes – lees onverharde omwegen- bij het Veerse meer uit te komen en ons daarna vanaf de kanovijver terug te laten blazen. We rijden vanaf Fitland het poelbos in waar ons ‘Takken-jong’ weer wat boomstammen op het parcours heeft gelegd! Jeetje wat een zielig type die moesten we maar eens een keertje opwachten en duidelijk maken dat wij hier op een goedgekeurd parcours rijden! We kunnen hem dan ook meteen naar een derde wereldland exporteren waar hij de hele dag met takken en stammen mag sjouwen in de bush! Dan kan zo’n olifant ook eens een dagje vrij nemen!

 

Bij Henk loopt de achterbrug van zijn bike iedere keer vol met klei en bladeren waardoor fietsen wat zwaarder gaat. We plukken dit composietmateriaal even uit de draaiende delen en rijden daarna naar het spoorviaduct. Als we daar omhoog rijden zien we meteen Ad en de Graaf in de slag met elkander om zo snel mogelijk boven te zijn. Op de grinddijk in de Perponchepolder raakt Jan ineens achterop en hij blijkt een kleischelp in zijn band te hebben en is lekker bezig,….. Band weer vol lucht, wiel er in en dan,…. He, hoe zit die ketting nu?? De ketting is zo slap dat je hem tweemaal rond de as kan draaien en als dat recht zit zien we ook waarom het geheel al deze hele rit (plus de 4 weken ervoor) klinkt als een ontspoorde koffiemolen! Er missen 9 tanden op het bovenblad, en op de cassette ook een aantal! De derailleur wieltjes zijn geschikt om cadeau te doen aan een Ninja die kan ze nog gebruiken als werpster en de remvoering is volledig van de blokken verdwenen….`. Jan voegt er nog aan toe; “Ik ben nu eenmaal niet zo’n poetser” ja dat is lekker we staan wel weer stil. Hij neemt zich voor om naar huis te rijden maar kan ons toch niet loslaten en gaat de hel rit mee rijden. Volgende keer zorgen dat de bike in orde is want een slechte fiets is onveilig voor jezelf maar zeker ook voor een ander! We rijden richting Wolphaartsdijk en plots beging het rond te draaien als een geoliede- ‘wegnichten’-machine,….!!

Gelukkig mogen we al snel het grind in en knallen we links en rechts voorbij zonder regels of voorgeschreven wetten. We testen daar de dijkjes op en af nog even en er volgen een paar beschutte snackminuten. In het bosje bij de meerkoet raken we wat mensen kwijt maar al snel zijn we weer voltallig. We zetten onze trip voort naar de Piet waar het altijd mooi rijden is zeker met een groepje, zelf laat ik mij verleiden om net te zwaar te rijden waardoor ik twee heftige steken in mij heup krijg die mij er aan herinneren dar ik alleen soepel mag rijden, rustig aan dan maar. Net na de brug steken we af en duiken het rechter bosje door waar er een aantal moeite hebben met volgen zeker na het zware windstuk. Als we de weg overstek naar de linkerkant leggen we nog eens uit wat rustig rijden is.

Als iedereen de adem weer heeft rijden we langs het water en de akker richting Zeeland Airport. Aangezien er flink aan bosbouw is gedaan op dit stuk komen we enige drassige gebieden tegen waaronder een hele brede strook vers aangereden grond, de snelheid zit er weer in en we denken er doorheen te rijden,….. Mijn Tractor gaat er bijna tot aan de assen in en ik dreig over de kop te slaan want mijn achterwiel komt erg ver omhoog. Ik zie de directeur van Taart en Tafel rechts van mij vallen en hij ligt met zijn knieën tegen het stuur te kermen. Verderop ligt Rob Spelier half in de modder gedrukt te lachen maar als hij later opstaat blijkt het minder lekker aan te voelen. Dokter Matthijs heeft meteen ongewild weekenddienst op locatie en onderzoekt beide heren. Conclusie is niets gebroken wel stevig gebutst,…. Ik neem nog even snel een foto van deze rampplek en neem mij voor om vanmiddag terug te keren om van Rob een standbeeld te gieten, een halve afdruk ligt gewoon klaar om gevuld te worden met gips waarna het eerste Golden Boys standbeeld een feit zal zijn! We rijden verhard terug naar Goes waar het pak weer uiteengaat en iedereen weer de rest van zijn zondag in gaat kleuren.

Heren bedankt het was weer een genoegen de polders met u te berijden.

Uw Kasteelheer