Toerteam: “Poelboshooligan”

Je kunt alweer goed merken dat de lente eraan komt, het is weer boven de 10 graden, een lekker zonnetje en niet al te veel wind. Dat trekt gelijk veel bikers op de zondagmorgen.

We zijn met zijn veertienen. We besluiten eerst richting het zuiden te rijden i.v.m. de wind. Het Poelbos is dan een ideaal begin. Jaap is er ook en die is op de heenweg al door het Poelbos gereden en het is obstakelvrij. Voor diegene die het niet weten we hebben de afgelopen weken last van een poelboshooligan. Een of ander verdrietig figuur probeert het leven van de mountainbiker zuur te maken door takken over het parcours te leggen. Takken vinden we nog tot daar aan toe, je kunt dan nog denken dat het een infantiel figuur is die vroeger niet in bomen mocht klimmen en nooit een fiets heeft gehad.

Echter onze poelboshooligan is van het takken leggen afgestapt en is nu bezig om draden te spannen over het parcours en scherpe punten in de grond te steken met als doel een argeloze mountainbiker te verwonden. Voor zulke figuren hebben we geen mededogen meer en vinden het ronduit gestoord. Het enige wat helpt tegen zo’n stoornis is om je te laten behandelen in een psychiatrische kliniek, wij raden Emergis aan. We hopen dat de poelboshooligan dat vrijwillig doet want als wij hem tegenkomen vrees ik dat hij het niet red met alleen een psychiatrische behandeling.

Maar genoeg over de simpele zielen op deze wereld en weer naar het biken. Het poelbosparcours ligt er mooi bij, sommige tracks worden al echt paden waar goed op te fietsen is. De sloten vormen het enige probleem die staan vol met water en of blubber die enorm stinkt als je erdoor fietst. Jaap leidt ons door het parcours en na het Poelbos duiken we de zak in en fietsen via de oude Sloelijn en Stelleplas richting Nisse, de paden liggen er prachtig en snel bij.

Het is een genot om zo door het Zuid Bevelandse land te fietsen. We ronden de schaapskooi en via de Koedijk rijden we richting ‘s Gravenpolder. Piet geeft aan een nieuw “padje” te weten bij ‘s Gravenpolder. Piet is trouwens erg bedreven om nieuwe “padjes” te vinden. Dat leidt ertoe dat er een nieuwe bijnaam wordt verzonnen voor Piet namelijk “Piet Padje”. Na het nieuwe “padje” gaan we richting Goes, Het loopt alweer tegen half twaalf. Onder impuls van “ik weet niet wie” slaan we net voor Goes af richting het Kloetingse bos om daar nog wat paden te doorkruisen. Via een niet al bekend “padje” rijden we te terug naar Goes Zuid en daarna toch echt richting Zeelandhallen. De afspuitplaats bij de BP is bezet met auto’s dus de meeste gaan op huis aan. We hebben 2 uur en een kwartier gereden. Een goede voorbereiding voor volgende week: 70 kilometer en 700 hoogtemeters in Oud Heverlee.

Tot volgende week (20 maart),
Let op!! 7.15 uur vertrek vanaf de ZLM!

Peter